Donderdag 20 februari
Nick sms-t steeds wat er gebeurt. Er is een foto gemaakt van zijn teelballen en die zijn schoon. Halleluja! Om half 12 hebben ze de punctie in zijn lever gedaan. Op het blote oog zag het er goed uit. We krijgen een beetje hoop maar het moet nog onder de microscoop. Misschien dat we vandaag nog de uitslagen krijgen. Nick heeft wel pijn in zijn buik ervan. Hij heeft onderweg tijdens het vervoeren overgegeven. Waarschijnlijk omdat hij naar het plafond keek en alles voorbij zag roetsjen. Eten doet hij niet, hij probeert het wel maar het komt er meteen weer uit. Hij ziet er zwak uit. Nick probeert vroeg te slapen. Wij gaan naar huis.
In de morgen stapt er iemand binnen met een gevulde mand en een kaart. Je weet wel van wie, zei de vrouw. Op de kaart stond de naam van een oude vriendin van me.
Thuis komen alle emoties eruit. Ik ben bang dat mijn kind dood gaat! Ma zegt dat we positief moeten blijven maar dat is moeilijk. Ik ga van het ergste uit, dan kan het alleen maar meevallen! We zijn zo bang voor de uitslag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten