25 februari.
Nick gaat nog een keer door de scan. Ze willen de rest van zijn bovenlijf en hersenen bekijken. Gelukkig is daar geen kanker te zien. 's Middags willen de artsen ons spreken. Ze vertellen dat het niet de diagnose is die ze eerder hadden gesteld. Ze denken dat de haard in zijn longen zit maar weten het niet zeker. In ieder geval is het kanker die bij oude mensen voorkomt. Ze hebben dit eigenlijk nog nooit bij mensen van 28 jaar oud gezien. Hij is niet meer te genezen. Hoeveel jaar heb ik nog', vraagt Nick. We spreken hier niet over jaren, is het antwoord van de arts. Verslagen kijken we elkaar aan en huilen. De artsen willen hem chemo gaan geven om zijn leven te rekken. Gelukkig mag ik een paar nachtjes blijven zolang er geen patiënten zijn die het bed nodig hebben. Nick en ik praten en bidden veel met elkaar. De artsen kunnen zeggen dat ik niet lang meer te leven heb' zegt Nick, 'maar God heeft het laatste woord'. Later zegt hij dat hij dit een beetje ziet als een soort van schoolreis. Dan weet je ook niet waar je naar toe gaat. 'Ik loop straks op gouden straten in de hemel mam, zegt hij. En in de hemel is duizend jaar als een dag, dus ik zie je morgen weer'. Nick leest veel in zijn bijbel, dit geeft hem houvast.
wat ontzettend bemoedigend om te lezen...ik val zomaar op je blog in..op zoek naar brocante, en lees dit nu allemaal, zo erg, zo jong, zo,n leuke mooie vent, ben er stil van...maar in 1 ding heeft hij zeker gelijk God heeft het laatste woord ook de tijden van je zoon liggen in Zijn Hand! dat Hij jullie Trooster mag zijn, en er uitzicht is naar de hemelse toekomst, door het bloed van Jezus Christus alleen!
BeantwoordenVerwijderenheel veel sterkte gewenst, ook al ken ik jullie niet, bidden kan wel!
lieve groet Inge
Thinking of your son today, and sending love.
BeantwoordenVerwijderen~Sheri