Op het moment dat we hoorden dat Nick ernstig ziek was beseften we ook dat hij niet meer op de zolder kon blijven slapen. De zolder had maar een klein raampje en was niet echt een vrolijke plek om ziek te liggen. Bovendien was het een stoffige plek omdat er vloerbedekking ligt. Er kan een moment komen dat hij met moeite de trap zal kunnen op lopen, of misschien helemaal niet meer de trap op kan. We besloten om hem de kamer van mijn man zijn zoon te geven. Aangezien hij alleen maar in het weekend komt en dan ook nog om de week vonden we het niet meer dan logisch. Gelukkig was hij het er ook mee eens dat Nick zijn kamer zou krijgen. Dit betekende dat mijn man deze week weinig in het ziekenhuis zou zijn omdat toch iemand de kamer op moest knappen. Samen met mijn dochter gingen we op zoek naar spullen voor zijn nieuwe kamer. Op naar Ikea. Even gezellig eruit. Nou ja, gezellig? In Ikea kreeg ik het toch even te kwaad. Huilend zei ik tegen mijn dochter dat ik toch wel leukere manieren van winkelen wist dan deze manier. Een kamer maken voor je kind wat zijn laatste kamer zou kunnen worden. De kamer moest perfect worden. Hij moest hem geweldig vinden als hij thuis zou komen. Het was moeilijk maar we vonden toch wat we nodig hadden. De kleuren zouden limegroen, paars, zwart en turquoise worden. Vrolijke kleuren. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten